مولوی در مثنوی مي گويد:

گفت: پیغمبر به اصحاب كبار                   تن مپوشانید از باد بهار

  آنچه با برگ درختان می كند                 با تن و جان شما آن می كند

   آنان كه طعم توحید را چشیده اند، در ایام دل انگیز و پرنشاط آغاز بهار با تلاوت آياتي همچون آيه زير و توجه به مفاهیم آن، در مقابل اوج عظمت و شكوه كردگار به سجده مي افتند.

«إنَّ فِی خَلْقِ السَّمَوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاخْتِلَافِ الَّیْلِ وَالنَّهَارِ ِلأَیَاتِ لِأُوْلِی الْأَلْبَابِ; همانا در خلقت آسمان ها و زمین و آمد و شد شب و روز, قطعا نشانه هایی برای صاحبان اندیشه است.» آل عمران (۳)، آیه ۱۹۰٫

   بهار، درس خداشناسی و معادشناسی و تحول و رشد و تكامل است. اگر انسان ها از این طبیعت زیبا درس بیاموزند، در حقیقت اعتقاد به رستاخیز را آموخته اند. در نتيجه، باید سرآغاز چنان بعثتی را روز  برتر نامید و آن را جشن گرفت.

   در این صورت حتی می توان آن را «عید»نامید. زيرا امیرم‍‍ؤمنان علی(علیه السلام) فرمود: «كل یوم لایعصی الله فیه فهو عید; هر روزی كه در آن گناه نشود؛ آن روز عید است.» سیّد رضی، نهج البلاغه، حكمت ۴۲۸٫

در صورتي كه مراسم نوروز, بر این اساس انجام شود، و انسان ها خود را همگام و همگون با محتوای دعای آغاز سال كه بیان گر تحول و نغمه توحیدی است، سازند كه:

   «یا مقلب القلوب و الابصار، یا مدبر اللیل و النهار، یا محول الحول والاحوال، حول حالنا الی احسن الحال»

 قطعا نوروز برای آنها پر فایده خواهد بود.

   هرگاه در مراسم نوروز, انسان ها به دنبال چنین مفاهیم سازنده اي بروند, قطعا چنین روزی مبارك است.انجام اموري همانند صله رحم، ديد و بازديد، بهداشت و نظافت كه مورد تأييد اسلام است. اما استفاده نامناسب و خرافي از اين ايام مانند: چهارشنبه سوری و سیزده نوروز و منجر به باطل گرایی, و پناه بردن به امور پوچ و بی اساس خواهد شد.

صفحات: 1· 2