امروزه با مدرن شدن جوامع و راه يافتن ابزار الکترونيکي به خانواده، متاسفانه شاهد ايجاد شکاف هايي عميق بين افراد خانواده هستيم. اما در سبک زندگي حسيني از دوران کودکي تا زمان شهادت؛ روابط خانوادگي صميمي، براساس ايمان فراوان بوده است. و همه سال هاي زندگي پربرکتشان، مي تواند سبک بديع و متفاوتي از زندگي اسلامي را در مقاطع مختلف به مردم آزاده جهان ارائه کند.

اگر به حديث کساء توجه كنيم، خواهيم فهميد كه الفت، صميميت و يكرنگي در خاندان پيامبر اكرم(ص)موج مي زند: وقتي وارد خانه مي شوند، عنوان مي کنند: “بوي بهشت و بوي جدم مي آيد” گفتن همين کلمه به پدربزرگ و مادرشان نشان مي دهد که آنان يکديگر را استشمام مي کردند و هر کدام نوعي زندگي بهشتي داشته اند. پدربزرگ زير ابا، القاب زيبايي به امام حسين(ع)مي دهند “تو شافع امت و پرچمدار مني” مادر به پسرشان مي گويند: “نور چشمم و ميوه دلم هستي” به كار بردن اين ادبيات در زندگي افراد، هم سبب الفت بين اعضاء خانواده مي شود و هم مانع سرخوردگي، خشونت و پرخاش و فرار از خانه مي شود.
در روابط با خواهر، حضرت زينب(س)چنان برادر را دوست دارند که سه برادر، خواهر را در سفر به کربلا همراهي مي کنند تا او عفافش حفظ شود. حضرت زينب(س)و امام حسين(ع)به حدي با هم مهربان و صميمي هستند که خواهر در زمان ازدواجشان شرط مي کند که من هر روز بايد برادرم را ببينم.
زماني که حضرت عباس(ع) لب رود مي روند تا براي کودکان خيمه آب بياوردند جرعه اي آب هم نمي نوشند، اين نشان مي دهد که تربيت از درون خانواده شروع مي شود و آنها در يک خانواده منسجم، معنوي، گرم و مودب و امن پرورش يافته اند.
در حالي كه در عصر حاضر، کانون گرم خانواده با ماهواره ها، موبايل ها و شبکه هاي اجتماعي اينترنتي از هم پاشيده است و اعضاء خانواده تا حد زيادي از هم دور شده اند. هرکسي در اتاق خود به سر برده و فقط زمان صرف غذا کنار هم مي نشينند.
در سبك زندگي امام حسين(ع)خودخواهي، عصبيت و قبيلگي نيست. بلكه ديگر خواهي و سودرساني به ديگران، عشق به خدا و ايمان، احترام به هر يك از افراد خانواده و رعايت حقوق افراد جلوه گر است.

الگوی تربیتی امام حسین علیه‌السلام برای تربیت جوانان
به جز مسائل ژنتیکی و وراثتی که در روحیات و خلق و خوی فرزندان تاثیر غیر قابل انکاری دارد، عوامل محیطی به عنوان موثرترین مولفه در شکل‌گیری شخصیت فرزندان مطرح است که در این میان محیط خانه و خانواده و روش‌های تربیتی والدین، مهم‌ترین نقش را در این زمینه ایفا می‌کنند.
با دقت در سیره تربيتي سیدالشهداء در مي يابيم كه ایشان اهتمام و جدیت فروانی در بحث تعلیم و تربیت درست فرزندان خود داشتند. از نام‌گذاری فرزندان خود به نام مبارک پدرشان امام علی(ع)تا آموزش مسائل دینی به آنها.
توجه به آموزه‌های درست اخلاقی بر هر پدر و مادری واجب و ضروری است. در دنياي كنوني اگر شاهد مشکلاتی جوانان هستيم، باید ریشه آن را در تربیت دوران کودکی و نوجوانی آنها مشاهده کرد. گم شدن واژه بی‌بدیلی چون خدا در زندگی انسان‌ها و کمرنگ شدن آن در تربیت فرزندان‌ باعث از بین رفتن آرامش حقیقی و آسیب‌پذیر شدن ما و فرزندان‌مان در برابر مشکلات خواهد شد.
حال آنكه امام حسين(ع)در تربيت فرزندان به اموري همچون؛ توجه ویژه به آموزش‌های صحیح و مورد نیاز فرزند، تربیت خدا محور به این معنا که خدا را فوق همه امور باید در نظر گرفت،تربیت همراه با محبت نسبت به فرزند، توجه وي‍ه اي داشتند.
عباس محمودعقاد مصری، نویسنده کتاب «الحسین ابوالشهداء» می‌گوید:«امام حسین علیه‌السلام از آن کسانی بود که به فرزندان خود محکم ترین علایق و محبت ها و عواطف نیرومندی را دارند».1
این‌ها درس هایی است که تک تک انسان‌ها خصوصا شیعیان ائمه معصومین علیهم‌السلام بدان بسیار نیازمندند تا در تربیت جوانان خود موفق و پیروز باشند و آنها را به سرمایه‌ایی تمام نشدنی برای اسلام مبدل سازند.

منبع: 1- پرتوی از عظمت حسین علیه السلام، لطف الله صافی گلپایگانی، ص 172.

2- وبلاگ مطاف عشق