شعری به مناسبت شهادت مظلمانه امام موسی کاظم(ع) تقدیم می گردد.

ای قاری مقیم سیه چال، ای قریب              

وی هم صدای قاری گودال، ای غریب

قرآن بخوان که صوتِ رسایت حسینی است

ای قاری شکسته پر بال، ای غریب

ندانِ سرد و تیره که جایِ امام نیست

ای جسم تو چو جَدّ تو پامال، ای غریب

ای تازیانه خوردن تو مثل عمّه ات

افتاده ای به طُعمه ی دجال، ای غریب

با آن زبانِ روزه و لب های تشنه لب

افطار کرده ای به چه منوال؟ ای غریب

از پس سینه ات نفسی پاره پاره داشت

دیگر رمق نداشت به دنبال، ای غریب

معصومه ات اگر پی جسم تو می دوید

صمش نبرد مَعجر و خلخال، ای غریب

روی عبای خاکی تو جای پای کیست؟

ای سروِ قامتت شده چون دال، ای غریب