از مهدکوک تا خانه سالمندان

- نسبت به پدر و مادر فرمود (وَاخْفِضْ لَهُمَا جَنَاحَ الذُّلِّ مِنَ الرَّحْمَةِ)؛ اگر پدر سِنّي از او گذشت عمري از او گذشت، سالمند شد يا مادر سنّي از او گذشت، اين را فوراً تحويل خانه سالمندان ندهيد!

- چند بار به عرضتان رسيد که اين دوره ٧-۶ ساله فرزند، بهترين دوره عاطفه آموزي فرزند است؛ اين عاطفه را در اين دانشگاه ٧-۶ ساله ياد مي گيرد.

- اگر بچه، بچه مهدکودک شد، چون او عاطفه نچشيد همين که پدر و مادر پا به سن گذاشتند، فوراً آن ها را تحويل خانه سالمندان مي دهد؛ آن وقت يک مرگ تدريجي براي آن پدر و مادر است.

- اما اگر او ٧ سال آغوش مادر ديد، مهر پدري ديد، اين ممکن نيست پدر و مادر را رها کند.

- من اين قصّه را چند بار به عرضتان رساندم: من تابستان يکي دو سال قبل بود در اين دماوند، ديدم يکي نزديک ۶۰ سالش است؛ از يک راه دور آمده، يک شيشه آب هم دستش است، مي گويد که حاج آقا! شما اين را دهان بگذاريد مادرم مريض است بلکه خوب شود.

- خوب، وقتي خودش در آستانه ۶۰ سال است، مادرش هم در آستانه ۹۰ سال است ديگر!

- اين از راه دور آمده که يک حمدي بخواند برود به مادرش بدهد شفا بگيرد.

- يک همچنين آدمي هرگز حاضر نيست مادرش را در خانه سالمندان ببرد.

- اگر کسي بچه مهدکودک شد، اين با خانه سالمندان رابطه دارد.

- اينطور نيست که پدر و مادر توقع داشته باشند بعد از اينکه سالمند شدند بچه از آن ها نگهداري بکند.

- اين عاطفه نه در حوزه است، نه در دانشگاه، نه در کوي است، نه در برزن!

- اين عاطفه ٧ سال در آغوش پدر و مادر است.

- ممکن نيست بچه اي که در ٧-۶ ساله دانشگاهي منزل، آغوش پدر و مادر ديد او راضي بشود پدر و مادرش را به خانه سالمندان بدهد.

منبع: آیت الله جوادی آملی، نکات تفسیری سوره شعرا