کودکان و نماز
19 دی 1394 توسط مدیریت استان گلستان
افزایش تجارب کودکان در خواندن نماز
کودکان بیش از همه نیاز به تشویق و تأیید دارند. وقتی که کودکی روی زمین دراز می کشد و صورتش را به سجاده و مهر می مالد، به جای آن که پای او را گرفته، حالتش را به صورت سجده بزرگسالان درآوریم ، بهتر است همان رفتار کودکانه اش را تشویق و تأیید کنیم. تشویق باعث می شود که این رفتار مطلوب بارها و بارها تکرار شود و به موازات رشد ذهنی و حرکتی کودک زمینه یادگیری «سجده کردن» هم فراهم گردد.
اگر کودک جمله ای و یا حتی کلمه ای از نماز را به زبان آورد باید او را جداً مورد تشویق قرار داد . هنگامی که کودک کلمه الله اکبر و یا لااله الاالله را به زبان جاری می کند مستحق تشویق و پاداش پدر و مادر است.
در یادگیری نماز شایسته است توانمندی های کودک را مدنظر قرار داد، نه ناتوانی ها و ضعف های او را .لازم است همواره در ارتباط با یادگیری نماز در کودکان، بخصوص در مورد آنهایی که به سن تکلیف نرسیده اند، آنچه که خوب می دانند مورد توجه باشد و نه ضعفها و ناتوانایی ها. تأکید ما بر نکات مثبت رفتار کودکان سبب می شود که اعتماد به نفس آنها قویتر شده، با احساس خود ارزشمندی ، انگیزه غنی و توجه بیشتر، موضوعات و مطالب مورد نظر را بهتر بیاموزند و با آمادگی و جرئت، موفق به انجام آنها بشوند.
اگر در مورد نماز خواندن بر کودکان سخت بگیریم و در ارتباط با نماز آنها را مورد تشویق و تایید قرار ندهیم، بتدریج در وجودشان احساس ناخوشایندی نسبت به نماز پیدا می شود و نه تنها در یادگیری اذکار، آداب و ترتیب نماز بیشتر دچار مشکل می شوند، بلکه آن را یک تکلیف سخت پنداشته، زمینه سستی و یا گریز از نماز در آنها به وجود می آید.
باید سعی کنیم با تشویق و ترغیب، قدرت تحمل کودکان و نوجوانان را افزایش دهیم و از تحقیر شخصیت آنها خودداری نماییم. هرگز نباید نماز خواندن کودکان دیگر را به رخ فرزندمان بکشیم و احساس حسادت، حقارت ، خودکم بینی و گریز از نماز را در او ایجاد کنیم، بلکه به گونه ای که قبلاً ذکر شد، صرفاً با تشویق و تأیید رفتار و تأکید بر نقاط مثبت و توانایی ها و همراه نمودن او با افرادی که از ملاقات با آنها خرسند است، رفتارهای مطلوب و بویژه نماز خواندن را در وی افزایش دهیم.