وَ قَدْ قَصَدْتُ إلِیكَ بِطَلِبَتِی وَ تَوَجَّهتُ إلیكَ بِحاجَتِی وَ جَعَلْتُ بِكَ اسْتِغاثَتِی وَ بِدُعائِكَ تَوَسُّلِی مِنْ غِیرِ اسْتِحقاقٍ لِإِستِماعِكَ مِنّی وَ لَا إِسْتِیجابٍ لِعَفْوِكَ عَنّی بَلْ لِثِقَتِی بِكَرَمِكَ وَ سُكُونِی إلَی صِدْقِ وَعدِكَ وَ لَجَأِی إلَی الإیمانِ بِتَوحِیدِكَ وَ یَقِینِی بِمَعْرِفَتِكَ مِنّی أنْ لا رَبّی غَیرُكَ وَلا إلهَ إلَّا أنْتَ وَحدَكَ لَا شَرِیكَ لَكَ وَاسْئَلُ اللهَ مِنْ فَضْلِه إنَّ اللهَ كَانَ بِکم رَحِیمَاً. وَ لِیسَ مِنْ صِفاتِهِ یا سَیِّدِی أنْ تَأمُرَ بِالسُّئوال وَ تَمْنَعَ العَطِیّه وَ أنْتَ المَنّانُ بِالعَطایا عَلی اَهلِ مَمْلِكَتِكْ. وَالعائِدُ عَلَیْهِمْ بِتَحَنُّنِ رَأفَتِكْ.”

«من با درخواستم آهنگ تو كردم و با حاجتم روى به تو آوردم، و به درگاه تو استغاثه کرده و پناه می جویم و در دعای، متوسل به لطف توأم بدون آنکه لایق آن باشم که دعای مرا مستجاب کنی یا مستوجب عفو و بخششت گردانی بلكه توجهم به تو به صرف كرم و احسان توست و اطمینان خاطرم به صدق وعده (لطف) تو و پناهم بر ايمان به يکتایی توست و يقينم به معرفت حضرتت كه می دانم مرا پروردگارى جز تو نيست و جز تو خدایی نخواهد بود تو یکتا و بی شریکی. خدايا تو گفتى و گفتارت بر حق، و وعده ات درست است (فرمودى) از فضل خدا بخواهيد كه خدا به شما مهربان است، ای آقاى من! در شأن تو اين نيست كه دستور به درخواست دهى و از بخشش خوددارى كنى، تو با عطاهايت بر اهل مملكتت بسيار كريمى و بر آنان با محبّت و رأفت بسيار احسان كننده اى.»

وَ قَدْ قَصَدْتُ إلِیكَ بِطَلِبَتِی

در فراز قبلی بیان شد برای اجابتِ نیایش و دعا شرايطی لازم است كه سه عنصر از عناصر محوری چهارگانه امام سجاد(ع) در ضمن دعا بیان شد. اما عنصر چهارم در ادامه خواهد آمد.
عنصر چهارم این است كه آن مرجع نهایی یعنی ذات اقدس الهی دعوت كرده باشد. پروردگارا! تو خودت فرمودی: وَاسئَلُوا اللهَ مِنْ فَضلِه. (نساء/32) سئوال كنید. بخوانید و بخواهید! و تو منزّه‌تر از آنی كه وعده بدهی و
انجام ندهی! دعوت بكنی و نپذیری! راه بگشائی و در را باز بكنی و راه ندهی! این چنین نیست.

“اللّهُمَّ أنْتَ القآئِلُ وَ قُولُكَ حَقّ وَ وَعدُهُ صِدق”

وَاسْئَلُ اللهَ مِنْ فَضْلِه إنَّ اللهَ كَانَ بِکُم رَحِیمَاً
خدایا! آنها كه از تو نخواستند، آنها را ردّ نكردی. ما كه از تو می‌خواهیم ! خدایا ! تو كه به ما وعده دادی و ما هم كه از تو می‌خواهیم، یقیناً ما را رها نمی‌كنی. گرچه من استحقاق ندارم، ولی به امید تو آمدم و تو را به عنوان عالی‌ترین مرجع و تنها مرجع نهائی می‌دانم. این هم شرط سالك.
در طلیعه دعای افتتاح ماه مبارك رمضان هم هست كه: خدایا!” أذِنْتَ لِی فِی مَسْئَلَتِكَ فَاسْمَعْ یا سَمِیعُ مِدْحَتِی وَ أجِبْ یا رَحِیمُ دَعوَتِی .” خدایا ! تو اجازه دادی ما تو را مَدح كنیم، سئوال كنیم. پس دعای ما، ثنای ما، مدح ما، مَحمِدت ما را گوش بدهی!
پس راه رفتن بسوی خدا باز است، مرجع نهائی واجد همه امور است. رونده هم واجد شرط است به امید الهی. چون شرط را خود مقصد نهائی در اختیارش گذاشته و این رونده و سالك را دعوت كرده است. با چنین اطمینانی و با چنین خُلق و خوئی یقیناً دعا مستجاب خواهد بود.

امیدواریم دعای همه صائمان الهی مستجاب باشد

منبع: برگرفته از شرح دعای ابوحمزه ثمالی حضرت آیت الله جوادی آملی(حفظه الله)