لزوم پوشش، یکی از خواسته های فطری انسان است. زیرا از آغاز پیدایش انسان، هر یک از زن و مرد کوشیده است تا پوشش مناسب داشته باشد. او ابتدا با برگ درختان و سپس با پوست حیوانات و بعد با دست بافته های خود، خویش را می پوشانده است. بعدها با پیشرفت صنعت و دست یافتن به منابع و ابزار جدید، پوشش نیز از «تغییرات تکاملی» بهره مند گردید.

این اعمال که تحت هیچ گونه آموزشی نبوده، نشان می دهد که پوشش یک نیاز فطری انسان است.
روان شناسان در تأیید این مطلب، از وجود عامل «حیا» در درون انسان نام می برند که به دو صورت «بازدارنده» و «هدایت کننده» ایفای نقش می کند.

بنابراین، حیا را تعدیل کننده ی غرایز و ضامن اجرای قوانین اجتماعی و اخلاقی می دانند. داستان آدم و حوا نیز فطری بودن پوشش را اثبات می کند و قرآن در این مورد می فرماید: «فَدَلَّاهُمَا بِغُرُورٍ فَلَّمَا ذَاقَا الشَّجَرَهَ بَدَت لَهُمَا سَوءَاتُهُمَا…؛ پس شیطان راهنمایی به فریب و دروغ کرد تا چون از درخت تناول کردند. زشتی هایشان (مانند عورات و سایر زشتی های پنهان) آشکار گردید و بر آن شدند که از برگ درختان بهشت خود را بپوشانند و خداوند ندا کرد که آیا من شما را از این درخت منع نکردم و نگفتم که شیطان دشمن شماست؟» (اعراف/22)

ابن عباس می گوید: بعد از ذبح قوچ بهشتی به امر خداوند متعال، از پوست آن، حوّا یک جامه ی بلند «جبّه» برای حضرت آدم و یک پیراهن و روسری برای خویش تهیه کرد که با آن بدنشان پوشیده شد و از شرمندگی نجات یافتند.

سرعت در پوشاندن خود به وسیله برگ درختان بهشتی، ولو به طور موقت؛ بیانگر فطری بودن پوشش است. بنابراین، رعایت حجاب و پوشش اسلامی پاسخی است به ندای درونی فطرت.

منبع: کتاب زن صدف آفرینش، فاطمه قاضی، ص 140.