بسم الله الرحمن الرحیم

«اَللّـهُمَّ اغْسِلْنى فیهِ مِنَ الذُّنُوبِ، وَطَهِّرْنى فیهِ مِنَ الْعُیُوبِ، وَامْتَحِنْ قَلْبى فیهِ بِتَقْوَى الْقُلُوبِ، یا مُقیلَ عَثَراتِ الْمُذْنِبینَ»

«خدایا در این روز مرا از گناهان پاکیزه گردان و از هر نقص و عیبی پاک ساز و دلم در آزمایش، رتبه دلهای اهل تقوا بخش ای پذیرنده عذر لغزشهای گناهکاران.»

«اَللّـهُمَّ اغْسِلْنى فیهِ مِنَ الذُّنُوبِ؛ خدایا در این روز مرا از گناهان پاکیزه گردان.»
پاک شدن از پلیدی های گناه
همانطور که در روایات و آیات قرآن کریم آمده است، خداوند تمام گناهان بندگان خویش را می بخشد و از آنها در می گذرد:«ان الله یغفرالذنوب جمیعا»(زمر/۵۳)
اما خداوند تنها یک گناه را نمی بخشد و آن هم شرک ورزیدن به ذات اقدس اوست: «ان الله لایغفر ان شرک به»(نسا/۴۸)
و دلیل اینکه از خداوند خواستاریم که«اَللّـهُمَّ اغْسِلْنى فیهِ مِنَ الذُّنُوبِ؛ ما را از گناهان شستشو داده و پاک گرداند» به خاطر این است که دیگر اثری از گناه در جسم و روح ما وجود نداشته باشد. و کثافات و پلیدی های گناه مانعی برای رسیدن به قرب الی الله نشوند. همانند آب که پاک کننده اکثر پلیدی هاست .به طوری که هر آلودگی و پلیدی را در هر مکانی که باشد، از بین می برد و پاکیزگی و نظافت را بر جای می گذارد.
بنابراین، منظور از غسل در این فراز دعا؛ همان پاک و طاهر شدن از پلیدی های گناهان است. ما برای ورود به ماه سراسر رحمت الهی و حضور معنوی و روحانی تا پایان آن، باید خود را از آلودگی ها پاک کنیم. «شَهْرٌ دُعِیتُمْ فِیهِ إِلَی ضِیافَةِ اللَّهِ» (وسائل ‏الشيعة، ج10، ص313). لذا در این روز ما نیز از پروردگار عالمیان خواستاریم که ما را از گناهان پاک و پاکیزه گرداند تا بتوانیم به درجات عالی معنوی دست یابیم.

«وَطَهِّرْنى فیهِ مِنَ الْعُیُوبِ»
«و مرا در این روز از هر عیب و نقصی پاک ساز.»
پاکسازی از عیوب
انسان در طول زندگی خود دانسته یا ندانسته اشتباهات و خطاهای فاحشی را انجام می دهد که این اشتباهات و خطاها به عیب تعبیر می شود. مثلا؛ شخصی که بسیار دروغ می گوید، دروغگویی عیب بزرگ او تلقی می گردد که در دنیا و آخرت عواقبی را به دنبال دارد. زیرا یک عیب مولد هزاران عیب دیگر است و ممکن است جامعه ای را به نابودی بکشد.
با توجه به روایات و احادیث موجود در این زمینه، اسلام دستور پوشش عیوب الناس مخصوصا مسلمانان را دارد. زیرا اگر عیب شخص محترم و با آبرویی فاش شود، ممکن است دو اتفاق مهم رخ دهد: اول؛ آبروی آن شخص از بین رفته و شخصیت او نزد همگان خوار شود. دوم اینکه؛ ممکن است افراد بسیاری که از او تبعیت می کنند، به علت اعتماد به او عیب او را حسن دانسته و به اشاعه آن عیب بین مردم بپردازند. هر دو حالت آن برای یک جامعه بسیار خطرناک است.
در مقابل رفتاری مثل مورد بالا، اولا: انسان باید بیندیشد که هر فرد به اندازه کافی دارای عیوبی ست که اگر بخواهد به عیوب نفس خود نظر کند، تا آخر عمر باید در اصلاح آنها بکوشد. پس انسانی که معیوب و بیمار است، اول باید بیماری خود را درمان کند. در این صورت هم جامعه و افراد اصلاح می گردند و هم الگوی رفتاری خوبی برای دیگران می شود.
ثانیا: افراد در صورت مشاهده عیبی در برادر مسلمان و دینی خود می توانند به صورت مخفیانه و نامحسوس عیبش را گوشزد کنند تا به اصلاح آن بپردازد و باید این را هم در نظر گرفت که خداوند ستارالعیوب است و عیبها را می پوشاند. و خداوندی که بر پوشندگی عیبها معروف است هیچگاه نمی خواهد بنده ای عیب بنده دیگری را فاش گرداند.
لذا در این روز از خداوند خواستاریم که وجود ما را از عیوبی که در وجودمان رخنه کرده است، پاک و طاهر گرداند.

«وَامْتَحِنْ قَلْبى فیهِ بِتَقْوَى الْقُلُوبِ، یا مُقیلَ عَثَراتِ الْمُذْنِبینَ»
«و در این روز دلم را در آزمایش، رتبه دلهای اهل تقوا بخش ای پذیرنده عذر لغزشهای گناهکاران.»
قلب های خدا ترس
کسانی که تقوای الهی پیشه می کنند، روز قیامت از جایگاه ویژه ای برخوردارند. خداوند می فرماید: «والذین اتقوا فوقهم یوم القیامه(بقره/۲۱۲)؛ مقام تقوا پیشه گان در روز قیامت بسی برتر و والاتر از کافران است.»
و آنان نزد پروردگار خویش دارای رتبه و مقامی والا هستند.
«قُل لِعِبادِیَ المُتَوَجِّهینَ الَیَّ بِمحَبَّتی ما ضَرَّکُم اذا حتَجَبتُم عَن خَلقی اذ رَفَعَت الحِجاب فیما بَینی وَ بینکم حَتّی تنظُرُوا الی یُعیونَ قُلوبکُم؟(محجه البیضاء، ج۶، ص۶۱)؛ به آن بندگانم که با محبت من رو به سوی من کرده اند بگو: شما را چه زیان که وقتی پرده میان خود و شما را کنار زده ام تا با دیدگان دلتان به من بنگرید، از آفریدگان من مستور بمانید.»
این بیانگر آن است که خداوند حجاب را از دیدگان اهل تقوا برداشته و آنان آنچه را که دیگران به علت انجام معاصی پروردگار نمی توانند ببینند، دیده و از چیزهایی که دیگران بی خبرند آگاهند. اهل تقوا نیز از دیدگان آفریدگان دیگر خداوند مستورند . چرا که آنان فقط خدا را در نظر داشته و غیر خدا چیز دیگری را نمی بینند و درک این مطلب برای مخلوقات بسی سخت و دشوار است و نمی توانند آنان را آن طور که شأن اهل تقوا می باشد، ببینند.
لذا در این روز از خداوند خواستاریم که ما را در آزمایش های طول عمر خویش موفق نموده و مقام رتبه اهل تقوا را که در پیشگاه او از درجات والایی برخوردارند، به ما عطا فرماید.

برگرفته از سایت شيعيان  و حوزه