اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِلْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ الْأَحْيَاءِ مِنْهُمْ وَ الْأَمْوَاتِ وَ تَابِعْ بَيْنَنَا وَ بَيْنَهُمْ بِالْخَيْرَاتِ [فِي الْخَيْرَاتِ ] اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِحَيِّنَا وَ مَيِّتِنَا وَ شَاهِدِنَا وَ غَائِبِنَا ذَكَرِنَا وَ أُنْثَانَا [إِنَاثِنَا] صَغِيرِنَا وَ كَبِيرِنَا حُرِّنَا وَ مَمْلُوكِنَا كَذَبَ الْعَادِلُونَ بِاللَّهِ وَ ضَلُّوا ضَلالاً بَعِيداً وَ خَسِرُوا خُسْرَاناً مُبِينا اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اخْتِمْ لِي بِخَيْرٍ وَ اكْفِنِي مَا أَهَمَّنِي مِنْ أَمْرِ دُنْيَايَ وَ آخِرَتِي وَ لا تُسَلِّطْ عَلَيَّ مَنْ لا يَرْحَمُنِي وَ اجْعَلْ عَلَيَّ مِنْكَ وَاقِيَةً بَاقِيَةً، وَ لا تَسْلُبْنِي صَالِحَ مَا أَنْعَمْتَ بِهِ عَلَيَّ وَ ارْزُقْنِي مِنْ فَضْلِكَ رِزْقاً وَاسِعاً حَلالاً طَيِّباً اللَّهُمَّ احْرُسْنِي بِحَرَاسَتِكَ وَ احْفَظْنِي بِحِفْظِكَ وَ اكْلَأْنِي بِكِلاءَتِكَ وَ ارْزُقْنِي حِجَّ بَيْتِكَ الْحَرَامِ فِي عَامِنَا هَذَا وَ فِي كُلِّ عَامٍ وَ زِيَارَةَ قَبْرِ نَبِيِّكَ وَ الْأَئِمَّةِ عَلَيْهِمُ السَّلامُ وَ لا تُخْلِنِي يَا رَبِّ مِنْ تِلْكَ الْمَشَاهِدِ الشَّرِيفَةِ وَ الْمَوَاقِفِ الْكَرِيمَةِ.
«خدايا مردان و زنان مؤمن را بيامرز، چه زنده و چه مرده آنها را، و بين ما و آنان با نيكي ها پيوند ده. خدايا بيامرز زنده و مرده ما را، حاضر و غائب ما را، مرد زن ما را، كوچك و بزرگ ما را، آزاد و غير آزاد ما را، برگشتگان از خدا دروغ گفتند، و گمراه شدند گمراهىِ دورى، و زيان كردند زيانى آشكار. خدايا بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و برايم ختم به خير فرما، و مرا از آنچه كه بی قرارم كرده از كار دنيا و آخرتم كفايت كن و كسی كه مرا رحم نمی كند بر من چيره مساز، و بر من از سوى خود نگهبانى هميشگى قرار ده، و از من شايسته هاى آنچه را كه انعام كردى مگير، و از فضلت روزىِ گسترده ی حلالِ پاكيزه نصيب من كن. خدايا به نگهبانی ات مرا نگهبانى كن، و به نگهدارى ات مرا نگهدار و به پاسدارى ات از من پاسدارى فرما، و زيارت خانه ات را در اين سال و در هر سال، و زيارت مرقد پيامبرت و امامان (درود بر آنان) را روزى من كن، پروردگارا از اين مشاهد پر شرف و مواقف بس گرامی مرا محروم مساز.»

ادامه »

فَسُبْحَانَكَ مَا أَحْلَمَكَ وَ أَعْظَمَكَ وَ أَكْرَمَكَ مُبْدِئاً وَ مُعِيداً تَقَدَّسَتْ أَسْمَاؤُكَ وَ جَلَّ ثَنَاؤُكَ وَ كَرُمَ صَنَائِعُكَ وَ فِعَالُكَ أَنْتَ إِلَهِي أَوْسَعُ فَضْلاً وَ أَعْظَمُ حِلْماً مِنْ أَنْ تُقَايِسَنِي بِفِعْلِي وَ خَطِيئَتِي فَالْعَفْوَ الْعَفْوَ الْعَفْوَ سَيِّدِي سَيِّدِي سَيِّدِي اللَّهُمَّ اشْغَلْنَا بِذِكْرِكَ وَ أَعِذْنَا مِنْ سَخَطِكَ وَ أَجِرْنَا مِنْ عَذَابِكَ وَ ارْزُقْنَا مِنْ مَوَاهِبِكَ وَ أَنْعِمْ عَلَيْنَا مِنْ فَضْلِكَ وَ ارْزُقْنَا حَجَّ بَيْتِكَ وَ زِيَارَةَ قَبْرِ نَبِيِّكَ صَلَوَاتُكَ وَ رَحْمَتُكَ وَ مَغْفِرَتُكَ وَ رِضْوَانُكَ عَلَيْهِ وَ عَلَى أَهْلِ بَيْتِهِ إِنَّكَ قَرِيبٌ مُجِيبٌ وَ ارْزُقْنَا عَمَلاً بِطَاعَتِكَ وَ تَوَفَّنَا عَلَى مِلَّتِكَ وَ سُنَّةِ نَبِيِّكَ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِي وَ لِوَالِدَيَّ وَ ارْحَمْهُمَا كَمَا رَبَّيَانِي صَغِيرًا إِجْزِهِمَا بِالْإِحْسَانِ إِحْسَاناً وَ بِالسَّيِّئَاتِ غُفْرَاناً ،
«منزّهى تو، چه بردبار و بزرگ و كريمى، آغاز كننده به نيكى و تكرار كننده آنى، نام هايت مقدس و ثنايت عظيم و رفتارها و كردارهايت كريمانه است. خدايا فضلت گسترده تر و بردبارى ات بزرگ تر از آن است كه مرا به كردار ناپسند و خطاكارى ام بسنجى. پس گذشت نما، گذشت نما، گذشت نما، آقاى من، آقاى من، آقاى من. ما را به ذكرت مشغول كن و از خشمت پناه ده و از عذابت نجات بخش و از مواهبت روزى كن و از فضلت بر ما انعام فرما و زيارت خانه ات و زيارت مرقد پيامبرت را روزى ما كن. صلوات و رحمت و مغفرت و رضوانت بر پيامبر و خاندانش، تو نزديك و جواب دهنده هستى، عمل به طاعتت را روزى ما گردان و ما را بر دينت و بر روش پيامبرت (درود خدا بر او و خاندانش) بميران. خدايا من و پدر و مادرم را بيامرز و به هر دو آنها رحم كن، چنان كه مرا به گاه كودكى پروردند، احسان هردو را به احسان و بدي هاي شان را به آمرزش پاداش ده.»

ادامه »

فَقَد عَلِمنَا مَا نَستَوجِبُ بِأَعمَالِنَا وَ لَکِن عِلمُکَ فِینَا وَ عِلمُنَا بِأَنَّکَ لَا تَصرِفُنَا عَنکَ وَ إنْ كُنّا غَیرَ مُستَوجِبینَ لِرَحمَتِكَ فَأنْتَ اَهلٌ أَنْ تَجُودَ عَلَینَا وَ عَلَی المُذنِبِینَ بِفَضلِ سَعَتِكَ فَمنُن عَلَینَا وَ عَلَی المُذنبِینَ بِفَضلِ سَعَتِکَ فَامنُن عَلَینَا بِمَا أَنتَ أَهلُهُ وَ جُدْ عَلَینَا فَإنّا مُحتاجُونَ إلی نَیلِكَ یا غَفّارُ بِنُورِكَ اهْتَدَینَا وَ بِفَضلِكَ اسْتَغْنَینَا وَ بِنِعْمَتِكَ أصبَحْنَا وَ أمْسَینَا ذُنُوبُنَا بَینَ یَدَیْكَ نَستَغْفِرُكَ اللّهُمَّ مِنهَا وَ نَتُوبُ إِلَیکَ تَتَحَبَّبُ إلَینا بِالنِّعَمِ وَ نُعارِضُكَ بِالذُّنُوبِ خَیرُکَ إِلینَا نَازِلٌ وَ شَرُّنَا إِلیکَ ٌصَاعِدٌ وَ لَمْ يَزَلْ وَ لا يَزَالُ مَلَكٌ كَرِيمٌ يَأْتِيكَ [عَنَّا] بِعَمَلٍ قَبِيحٍ فَلا يَمْنَعُكَ ذَلِكَ مِنْ أَنْ تَحُوطَنَا بِنِعَمِكَ وَ تَتَفَضَّلَ عَلَيْنَا بِآلائِكَ
«ما دانستيم كه با كردارمان سزاوار چه خواهيم بود، ولى دانش تو درباره ما، و و آگاهى ما به اينكه ما را از درگاهت نميرانى، گرچه ما سزاوار رحمتت نيستيم ولى تو شايسته آنى كه بر ما و بر گنهكاران به فضل گسترده ات جود كنى، پس آنگونه كه شايسته آنى بر ما منّت گذار، و بر ما جود كن، كه ما نيازمند به عطاى توييم، اى آمرزگار، به نور تو هدايت شديم، و به فضل تو بى نياز گشتيم، و به نعمتت بامداد نموديم و شامگاه كرديم، گناهان ما پيش روى توست، خدايا! از گناهانمان از تو آمرزش مى خواهيم، و به سوى تو باز می گرديم، تو با نعمتها به ما مهر مى ورزى و ما با گناهان با تو مقابله می كنيم، خيرت به سوى ما سرازير است، و بدى ما به سوى تو بالا مى آيد، همواره فرشته كريمى، از ما كردار زشت به جانب تو می آيد، و اين امر مانع نمی شود از اينكه ما را با نعمت هايت فراگيرى، و به عطاهاى برجسته ات بر ما تفضّل نمايى»

ادامه »

یا واسِعَ المَغْفِرَه یا باسِطَ الیَدَینِ بِالرَّحمَه فَوَ عِزَّتِكَ یا سَیِّدِی لَو نَهَرْتَنِی ما بَرِحْتُ مِنْ بابِكَ وَ لا كَفَفْتُ عَنْ تَمَلُّقِكَ لِمَا انْتََهَی إلَیَّ مِنَ المَعْرِفَهِ بِجُودِكَ وَ كَرَمِكَ وَ أنْتَ الفاعِلُ لِما تَشآءُ تُعَذِّبُ مَنْ تَشآءُ بِمَا تَشَآءُ كَیفَ تَشآءُ وَ تَرْحَمُ مَنْ تَشَآءُ بِمَا تَشَآءُ كَیْفَ تَشآءُ لا تُسأَلُ عَنْ فِعْلِكَ وَ لا تُنازَعُ فِی مُلْكِكَ وَ لا تُشارَكُ فِی اَمْرِكَ وَ لا تُضَآدُّ فِی حُكْمِكَ وَ لا یَعْتَرِضُ عَلَیْكَ اَحَدٌ فِی تَدْبیرِكَ لَكَ الخَلْقُ وَ الأمْرُ تَبارَكَ اللهُ رَبُّ العالَمِین یا رَبِّ هذَا مَقامُ مَنْ‎ لاذَ بِكَ وَاسْتَجَارَ بِكَرَمِكَ وَ ألِفَ إحسانَكَ وَ نِعَمَكَ وَ أَنتَ الجَوَادُ الَّذِی لَا یَضِیقُ عَفوُکَ وَ لَا یَنقُصُ فَضلُکَ وَ لَاتَقِلُّ رَحمَتُکَ وَ قَد تَوَثَّقنَا مُنکَ بِالصَّفحِ القَدِیمِ وَالفَضلِ العَظِیمِ وَالرَّحمَهِ الوَاسِعَه أَفَتَرَاکَ یَارَبِّ تُخلِفُ ظُنُونَنَا أَو تُخَیِّبُ آمَالَنَا کَلَّا یَا کَرِیمُ فَلَیسَ هَذَا ظَنُّنَا بِکَ وَ لَا هَذَا فِیکَ طَمَعُنَا یَا رَبِّ إنَّ لَنَا فِیكَ أمَلاً طَوِیلاً كَثِیراً إِنَّ لَنَا فِیكَ رَجآءً عَظِیمَاً عَصَیْنَاكَ وَ نَحْنُ نَرْجُوا أنْ تَسْتُرَ عَلَیْنَا وَ دَعَونَاكَ وَ نَحْنُ نَرْجُوا أنْ تَسْتَجِیبَ لَنَا فَحَقِّق رَجآءَنا مَولَانَا
«ای صاحب آمرزش بی حساب! ای آنکه دست تو رحمت مبسوط است! باری قسم به مقام عزت و بزرگیت ای سید من که اگر مرا از درگاهت برانی هرگز از این در به جایی نمی روم و از تملّق و التماس به حضرتت دست برنمی دارم زیرا تو را به جود و کرم کامل شناخته ام و تو هرچه بخواهی به قدرت کامله می کنی، هر که را بخواهی به قدر و هرگونه عذاب کنی و هر که را بخواهی هر قدر و هر قسم ترحم فرمایی کرد، و کسی را نرسد که بر کار تو چون و چرا کند و در ملک هستی با تو گفتگو آغازد و در هر امر و فرمان با ذات یکتایت مشارکت کند و در حکم مبرمت مخالفت برانگیزد و احدی را نرسد که بر ظلم و تدبیرت خورده گیری و اعتراض کند. خلق و آفرینش خاص تو و حکم و فرمان بر خلق مخصوص توست، بزرگوار خدایی که پروردگار عالم است. ای خدا! این است مقام آنکس که به درگاه تو روی آورده و به لطف و کرمت پناه جسته و با نِعَم و احسانت الفت گرفته و تو آن ذات با وجود و بخششی که جامه عفوت تنگ نیست و فضل و رحمتت نقصان پذیر نخواهد بود. و ما هم تمام وثوق و اطمینان خاطرمان به عفو همیشگی و فضل و کرم بی حد و رحمت نامنتهای توست. ای پروردگار! آیا چنین پنداریم که تو برخلاف حسن ظنی که به حضرتت داریم با ما رفتار می کنی یا ما رااز امید و آرزوهایی که به تو داریم، محروم می سازی هرگز به تو ای خدای کریم! چنین گمان نمی بریم و اینگونه از کرمت انتظار نداریم. ای خدا! ما را به حضرتت آمال و آرزوهای بسیار و امید بزرگ است. تو را معصیت کردیم و امید پرده پوشی داریم تو را در دعا خواندیم و امید اجابت داریم. پس ای مولای ما! ما را به امید و آرزویمان برسان.»

ادامه »

فَمَا نَدرِی مَا نَشْكُرُ أمْ أَ جَمِیلَ مَا تَنْشُرُ أمْ قَبِیحَ مَا تَسْتُرُ أمْ عَظِیمَ مَا أبْلَیْتَ وَ أوْلَیْتَ أمْ كَثِیرَ مَا مِنْهُ نَجَّیْتَ وَ عافَیْتَ أم عَظِیمَ مَا أَبلَیتَ وَ أَولَیتَ أَم کَثِیرَ مَا مِنهُ نَجَّیتَ وَ عَافَیتَ یا حَبِیبَ مَنْ تَحَبَّبَ إلَیْكَ وَ یَا قُرَّهَ عَیْنِ مَنْ لاذَ بِكَ وَانْقَطَعَ إلِیْكَ أَنتَ المُحسِنُ وَ نَحنُ المُسِیئُونَ فَتَجاوَز یا رَبِّ عَنْ قَبِیحِ مَا عِنْدَنَا بِجَمِیلِ مَا عِنْدَكَ وَ أیُّ جَهْلٍ یا رَبِّ لا یَسََْعُهُ جُودُكَ أوْ أیُّ زَمانٍ أَطْوَلُ مِنْ أَناتِكَ وَ مَا قَدْرُ أعمالِنَا فِی جَنْبِ نِعَمِكَ‌ وَ كَیْفَ نَسْتَكْثِرُ أَعمَالاً نُقابِلُ بِهَا كَرَمَكْ بَلْ كَیْفَ یَضِیقُ عَلَی المُذْنِبِینَ مَا وَسِعَهُمْ مِنْ رَحْمَتِكَ
«پس من نمی دانم شکر کدام را بجای آورم. آیا شکر نیکی هایی که از من معروف کردی یا زشتی هایی که پرده پوشی نمودی یا بلاها و امتحانات سختی که بر ما آسان ساختی و ما را بر آن فایق و مؤید داشتی یا بلاهای بسیار که از آن نجات داده و عافیت بخشیدی. ای دوستدار کسی که با تو محبت ورزد، ای شادی قلب کسی که رو به درگاه تو آرد و از همه بگسلد و با تو پیوندد، تو نیکوکاری و ما زشت کرداریم. پس تو ای پروردگار به نیکویی خود از قبایح ما درگذر. کدامین جهالت و بدکاری است که لطف و کرم تو آن را فرا نمی گیرد یا چه زمانی است که پیش از حلم توست و اعمال نیک ما در مقابل نعمت های تو چه ارزش دارد و چگونه اعمال زشتمان را با وجود لطف و کرم بی انتهایت بسیار بدانیم. آری چگونه مجال بر گنهکاران با وجود رحمت واسعه بی پایانت تنگ خواهد شد.»

ادامه »

یا حَلِیمُ یا كَرِیمُ ! یا حَیُّ یا قَیُّومُ یا غافِرَ الذَّنْبِ یا قابِلَ التَّوبْ یا عَظِیمَ المَنِّ، یا قَدِیمَ‌ الإحْسانِ أَیْنِ سِتْرُكَ الجَمِیلُ، أَیْنَ عَفوُكَ الجَلِیلُ، أَیْنَ فَرَجُكَ القَرِیبُ، أَیْنَ غِیاثُكَ السَّرِیعُ‌، أَیْنِ رَحْمَتُكَ الوَاسِعِهُ أَیْنَ عَطایاكَ الفَاضِلَه وَ أَیْنَ مَواهِبُكَ الهَنیئَه أَینَ صَنَائِعُکَ السَّنِیَّهُ أَینَ فَضلُکَ العَظِیمُ أَینَ مَنُّکَ الجَسِیمُ أَینَ إِحسَانُکَ القَدِیمُ أَینَ کَرَمُکَ یَا کَرِیمُ بِهِ فَاستَنقِذنِی وَ بِرَحمَتِکَ فَخَلِّصنِی یا مُحسِنُ یا مُجْمِلُ یا مُنْعِمُ یا مُفْضِلُ لَستُ أَتَّكِلُ فِی النِّجاهِ مِنْ عِقابِكَ عَلَی أَعمَالِنَا بَلْ بِفَضْلِكَ عَلَیْنَا لِأنَّكَ أهْلُ التَّقْوَی وَ أهْلُ المَغْفِرَهِ تُبَْدِئُ بِالإِحسانِ نِعَماً وَ تَعْفُو عَنِ الذَّنْبِ كَرَمَاً
«اى شكيبا، اى گرامى، اى زنده، ای به خود پاينده، اى آمرزگار، اى توبه پذير، اى بزرگ نعمت، اى ديرينه احسان، پرده پوشى زيبايت كجاست، گذشت بزرگت كجاست، گشايش نزديكت كجاست، فريادرسى زودت كجاست، رحمت گسترده ات كجاست، عطاهاى برترت كجاست، موهبت هاى گوارايت كجاست، جايزه هاى شايانت كجاست، فضل بزرگت كجاست، عطاى عظيمت كجاست، احسان ديرينه ات كجاست، كرمت كجاست، اى كريم، به حق كرمت و «به محمّد و خاندان محمّد» مرا رهايى بخش، و به رحمتت مرا خلاص كن، اى نيكوكار، اى زيباكار، اى نعمت ده، اى فزونى بخش، من آن نيستم كه در رهايى از كيفرت بر اعمالمان تكيه كنم، بلكه به احسانت بر ما اعتماد دارم، چرا كه تو اهل تقوا و مغفرتى، از باب نعمت دهى ابتداى به احسان مى كنى، و از جهت كرم از گناه در مى گذرى»

ادامه »

فَلَوِ اطَّلَعَ الیَومَ عَلی ذَنْبِی غَیْرُكَ مَا فَعَلْتُهُ وَ لَوْ خِفْتُ تَعجِیلَ العُقُوبَهِ لَاجْتَنَبْتُهُ لا لِأنَّكَ أهْوَنُ النّاظِرینَ وَ أخَفُّ المُطَّلِعِینَ. بَلْ لِأنَّكَ یا رَبِّ خَیْرُ السّاتِرینَ وَ اَحکَمُ الحَاکِمِین وَ أكْرَمُ الأكْرَمِین. سَتّارُ العُیُوب غَفّارُ الذُّنُوب، عَلّامُ الغُیُوب، تَسْتُرُ الذَّنْبَ‌ بِكَرَمِكَ وَ تُؤَخِّرُ‌ العُقُوبَهَ بِحِلْمِكْ فَلَكَ الحَمْدُ عَلی حِلْمِكَ بَعْدَ عِلْمِكْ وَ عَلی عَفْوِكَ بَعْدَ قُدْرَتِكْ وَ یَحْمِلُنِی وَ یُجَرِّئُنِی عَلی مَعْصِیَتِكَ حِلْمُكَ عَنّی وَ یَدْعُونِی إلَی قِلَّهِ الحَیآءِ سِتْرُكَ عَلَیَّ وَ یُسْرِعُنِی إلی التَوَّثُّبِ عَلی مَحارِمِكِ مَعْرِفَتِی بِسِعَهِ رَحْمَتِكَ وَ عَظِیمِ عَفْوِكْ
«که اگر بر گناهم، کسی غیر از تو آگاه می شد البته آن گناه نمی کردم و اگر از تعجیل می ترسیدم هم از خطا اجتناب می نمودم نه از این رو که تو از دیگران در نظرم بی قدر و اهمیت تری بلکه بدین سبب که تو بهترین ستاران و پرده پوشان و نیکوترین حکمفرمایان و بزرگوارترین بزرگواران عالمی، تویی که بر عیب های خلق پرده پوشی و بر گناهانشان ببخشایی و بر اسرار غیب آگاهی، گناه بندگانت را به کرمت می پوشانی و کیفر آنها را از حلم و بردباری به تأخیر می افکنی پس ستایش تو را می کنم بر مقام حلمت بعد از علم ازلیت و بر صفت عفوت پس از قدرت کاملت. ای خدا حلم بی پایانت مرا بر معصیت تو وادار می کند و جرأت می دهد و پرده پوشی و ستاریت به بی شرم و حیایی می خواند و معرفتم به رحمت بی انتهایت و عفو بی حسابت مرا جسور کرده و به سرعت بر آنچه حرام کردی می گمارد.»

ادامه »

یا خِیْرَ مَنْ دَعاهُ داعٍ وَ أفْضَلَ مَنْ رَجاهُ رَاجٍ عَظُمَ یا سِیِّدِی اَمَلِی وَ سآءَ اعَمَلِی فَإِنَّ کَرَمَکَ یَجِلُ عَن مُجَازَاتِ المُذنِبِین وَ حِلمِکَ یَکبُرُ عَن مُکَافَاتِ المُقَصِّرِین وَ أَنَا یَا سَیِّدِی عَائِذٌ بِفَضلِکَ هارِبٌّ مِنْكِ إلِیْك مُتَنَجِّزٌ مَا وَعَدْتَ مِنَ الصَّفْحِ عَمَّنْ أحسَنَ بِكَ ظَنَّاً وَ مَا أنَا یا رَبْ وَ مَا خَطَرِی هَبْنِی بِفَضْلِكَ وَ تَصَدَّقْ عَلَیْكَ بِعَفْوِكَ أَی رَبِّ جَلَّلَنِی بِسِتْرِكَ وَاعْفُ عَنْ تُوبیخِی بِكَرَمِ وَجْهِكَ

«ای بهترین کسی که اهل دعا به درگاهش روی آورند و نیکوتر شخصی که امیدواران بر او عرض نیاز کنند، ای سید من! آرزویم بزرگ و کردارم زشت است، پس تو به عفو و بخشش خود به قدر آرزویم عطا کن، و به اعمال زشتم مؤاخذه مفرما، زیرا کرم و بزرگواریت برتر از آن است که گنهکاران را مجازات کنی، وحلمت بیش از آنکه مقصرین را به کیفر رسانی، و من ای سید من! به فضل و کرمت پناه آورده و از قهر تو بسوی لطفت می گریزم، وعده عفو و بخششت از کسی که به تو حُسن ظن دارد مسلّم و قطعی است و من ذره ناچیز، ای خدا کیستم! مرا به فضل و کرمت ببخش و به عفو رحمتت بر من منت گذار، ای پروردگار من!کردار زشتم در پرده دار و از گناهانم به بزرگواری ذاتت در گذر.»

ادامه »

الهی اَبَّیْتَنِی فِی نِعَمِكَ وَ إحسانِكَ صَغِیراً وَ نَوَّهْتَ بِاسْمِی كَبِیراً فَيَا مَنْ رَبَّانِي فِي الدُّنْيَا بِإِحْسَانِهِ وَ تَفَضُّلِهِ [بِفَضْلِهِ] وَ نِعَمِهِ وَ أَشَارَ لِي فِي الْآخِرَةِ إِلَى عَفْوِهِ وَ كَرَمِهِ مَعْرِفَتِي يَا مَوْلايَ دَلِيلِي [دَلَّتْنِي] عَلَيْكَ وَ حُبِّي لَكَ شَفِيعِي إِلَيْكَ وَ أنَا واثِقٌ مِنْ دَلیلی بِدِلالَتِكَ وَ سَاكِنٌ مِنْ شَفِیعِی إلی شَفاعَتِكَ أَدْعُوكَ يَا سَيِّدِي بِلِسَانٍ قَدْ أَخْرَسَهُ ذَنْبُهُ رَبِّ أُنَاجِيكَ بِقَلْبٍ قَدْ أَوْبَقَهُ جُرْمُهُ أَدْعُوكَ يَا رَبِّ رَاهِباً رَاغِباً رَاجِياً خَائِفاً إِذَا رَأَيْتُ مَوْلايَ ذُنُوبِي فَزِعْتُ وَ إِذَا رَأَيْتُ كَرَمَكَ طَمِعْتُ فَإِنْ عَفَوْتَ [غَفَرْتَ] فَخَيْرُ رَاحِمٍ وَ إِنْ عَذَّبْتَ فَغَيْرُ ظَالِمٍ حُجَّتِي یاالله فِی جُرأتِی وَ عَلی مَسْألَتِكَ مَعَ إتْیانِی مَا تَكْرَهُ جُودُكَ وَ كَرَمُكْ وَ عُدَّتِی فِی شِدَّتِی مَعَ قِلَّهِ حَیآئِی مِنْكَ رَأفَتُكَ وَ رَحْمَتُكْ

«خدايا مرا در كودكى در ميان نعمت ها و احسانت پروريدى، و در بزرگسالى نامم را بلند آوازه ساختى، اى آن كه مرا در دنيا به احسان و فضل نعمت هايش پروريد و برايم در آخرت به گذشت و كرمش اشاره نمود، اى مولاى من معرفتم، راهنمايم به سوى تو و عشقم به تو، واسطه ام به پيشگاه توست. من از دليلم به دلالت تو مطمئن و از واسطه ام به شفاعت تو در آرامشم، اى آقايم تو را به زبانى می خوانم كه گناهش او را ناگويا نموده و با دلى با تو مناجات مى كنم كه جرمش او را هلاك ساخته، تو را مى خوانم اى پروردگارم در حال هراس و اشتياق و اميد و بيم، مولاى من هرگاه گناهانم را مى بينم بى تاب می گردم و هرگاه كرمت را مشاهده مى كنم، به طمع مى افتم. پس اگر از من درگذرى بهترين رحم كننده اى و اگر عذاب كنى ستم نكرده اى»

ادامه »

وَ قَدْ قَصَدْتُ إلِیكَ بِطَلِبَتِی وَ تَوَجَّهتُ إلیكَ بِحاجَتِی وَ جَعَلْتُ بِكَ اسْتِغاثَتِی وَ بِدُعائِكَ تَوَسُّلِی مِنْ غِیرِ اسْتِحقاقٍ لِإِستِماعِكَ مِنّی وَ لَا إِسْتِیجابٍ لِعَفْوِكَ عَنّی بَلْ لِثِقَتِی بِكَرَمِكَ وَ سُكُونِی إلَی صِدْقِ وَعدِكَ وَ لَجَأِی إلَی الإیمانِ بِتَوحِیدِكَ وَ یَقِینِی بِمَعْرِفَتِكَ مِنّی أنْ لا رَبّی غَیرُكَ وَلا إلهَ إلَّا أنْتَ وَحدَكَ لَا شَرِیكَ لَكَ وَاسْئَلُ اللهَ مِنْ فَضْلِه إنَّ اللهَ كَانَ بِکم رَحِیمَاً. وَ لِیسَ مِنْ صِفاتِهِ یا سَیِّدِی أنْ تَأمُرَ بِالسُّئوال وَ تَمْنَعَ العَطِیّه وَ أنْتَ المَنّانُ بِالعَطایا عَلی اَهلِ مَمْلِكَتِكْ. وَالعائِدُ عَلَیْهِمْ بِتَحَنُّنِ رَأفَتِكْ.”

«من با درخواستم آهنگ تو كردم و با حاجتم روى به تو آوردم، و به درگاه تو استغاثه کرده و پناه می جویم و در دعای، متوسل به لطف توأم بدون آنکه لایق آن باشم که دعای مرا مستجاب کنی یا مستوجب عفو و بخششت گردانی بلكه توجهم به تو به صرف كرم و احسان توست و اطمینان خاطرم به صدق وعده (لطف) تو و پناهم بر ايمان به يکتایی توست و يقينم به معرفت حضرتت كه می دانم مرا پروردگارى جز تو نيست و جز تو خدایی نخواهد بود تو یکتا و بی شریکی. خدايا تو گفتى و گفتارت بر حق، و وعده ات درست است (فرمودى) از فضل خدا بخواهيد كه خدا به شما مهربان است، ای آقاى من! در شأن تو اين نيست كه دستور به درخواست دهى و از بخشش خوددارى كنى، تو با عطاهايت بر اهل مملكتت بسيار كريمى و بر آنان با محبّت و رأفت بسيار احسان كننده اى.»

ادامه »